ซูซาโนะวู
“ซูซาโนะวู” เป็นลูกของอิซานากิ เป็นเทพแห่งพายุ นับว่าเป็นเทพจอมเฮี้ยวมาตั้งแต่เกิดทีเดียว
เรื่องเล่ากันว่าเขาเกิดจากจมูกของเทพบิดรอิซานากิ บรรพบุรุษฝ่ายชาย คอนที่ล้างหน้าล้างตาหลังกลับจากการเดินทางไปตามฮิซานามิใน “โยมะ” ดินแดนแห่งความตาย
ตอนนั้น อมาเตระสุเกิดขึ้นจากตาข้างซ้าย ซูกิโยมะ เทพแห่งดวงจันทร์ก็เกิดจากดวงตาด้านขวา และซูซาโนะวู เกิดจากจมูก
เทพทั้งสามถือเป็นเทพสำคัญ เป็นกำลังของโลก อิซานากิจึงแบ่งอาณาเขตที่พระองค์สร้างเอาไว้แก่ทั้งสามองค์ครอง โดยอิซานากิยกที่ราบสูงแห่งสวรรค์ให้อมาเตระสุ ส่วนซูซาโนะวูไปครองแผ่นน้ำ และลม ส่วนซูกิโยมะ ก็ครองรัตติกาล
ซูซาโนะวู ไม่พอใจที่ได้ส่วนแบ่งไม่เท่าพี่สาว ท้าวเธอไม่ต้องการครองแผ่นน้ำอย่างเดียวอย่างที่อิซานากิประกาศิต ยิ่งกว่านั้นซูซาโนะวูยังแผลงฤทธิ์ด้วยการบอกว่าต้องการหลังลงไปอยู่ในโยมะกับอิซานามิผู้มีฐานะเป็นมารดาในดินแดนแห่งความตาย ซึ่งเท่ากับเป็นฝ่ายประกาศแบ่งฝ่ายลงไปชัด ๆ
อิซานากิผู้เป็นพ่อซึ่งโกรธเมียเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งมาได้ฟังลูกชายหันกลับไปเข้าข้างแม่ ทั้ง ๆ ที่เกิดจากตัวเขาเอง ก็ยิ่งทวีความโมโหขึ้นเป็นสองเท่า จึงสั่งเนรเทศซูซาโนะวูไปจากอาณาเขนของพระองค์แต่ว่าก่อนซูซาโนะวูจะจากไปจริง ๆ กลับทำท่าหวังดีจะไปลาอมาเตระสุเสียก่อน
อมาเตระสุอดลงสัยไม่ได้ว่าจะมีอะไรแอบแฝงอยู่ใต้ท่าทางดีของซูซาโนะวู นางจึงเตรียมการรบไว้พร้อมสรรพ กระนั้นซูซาโนะวูมีไม้เด็ดที่จะชิงอำนาจจากพี่สาว เขากล่าวว่าไม่ต้องการมาแย่งชิงอาณาจักรของพี่แต่ประการใด แต่ขอท้าให้มาประลอง พิสูจน์ว่าใครจะมีพลังมากกว่า โดยแข่งกันว่าใครจะสร้างเทพผู้ชายได้ก่อน
อมาเตระสุรับคำ เธอสร้างได้แต่เทพธิดาสามนางจากด้าบของซูซาโนะวู ข้างเจ้าแห่งพายุสร้างเทพบุตรห้าองค์จากสร้อมลูกปัดศักดิ์สิทธิ์ที่อมาเตระสุได้รับจากเทพบิดา
ซูซาโนะวู ประกาศตนว่าเป็นผู้ชนะ แต่อมเตระสุไม่ยอก ยางอ้างว่าเทพบุตรทั้งห้าองค์เกิดจากสร้างลูกปัดของนาง ดังนั้นนางต้องเป็นผู้ชนะจุงจะถูก
ถึงขั้นนี้ซูซาโนะวูไม่ยอมรับรู้ใด ๆ ทั้งสิ้น ท้าวเธอเที่ยวเฉลิมฉลองชัยชนะทั่วไป ซ้ำยังสร้างความโกลาหลให้แก่โลกมนุษย์อบ่างเบิกบานใจ
เขาเที่ยวบันดาลให้เกิดลมพายุใหญ่พัดพาความเสียกาย สร้างความปั่นป่วนต่าง ๆ อย่างสนุกสนานตามอำเภอใจ ไม่มีใครทัดทานเพราะไม่มีแรงพอจะก้าม สุดท้ายซูซาโนะวู บันดาลลมพัดถลกหนังลูกม้าตัวหนึ่งส่งมันลอยคว้างเข้าไปในห้องโถงทอผ้าที่เทพีอมาเตระสุและวริวารกำลังนั่งทอผ้ากันอยู่ ยรรดาบริวารผู้หญิงต่างตกใจหลัว แต่อมาเตระสุมีแต่ความโกรธ
สิ่งที่ซูซาโนะวูทำคือการท้าทายอำนาจของนางอีกครั้ง แต่นางก็ทำอะไรเขาไม่ได้
และเมื่อความแค้นถึงขีดสุด อมาเตระสุก็หนีไปซ่อนอยู่ในถ้ำเสียเลย การกระทำของนางไม่ช่แต่ลงโทษน้องชาย แต่คนทั้งโลกต้องพากันเดือดร้อน
กว่าเทพอื่น ๆ จะหาทางหลอกล่อเทพีแสงอาทิตย์ให้ออกมาส่องแสงได้ ก็เล่นเอาหอบ ดังนั้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมาตามเดิม บรรดาเทก็ร่วมใจกันลงโทษซูซาโนะวูเป็นการใหญ่ เริ่มตั้งแต่สั่งให้เขาสรรหาของขวัญของกำนัลต่าง ๆ มาให้ หลังจากนั้นก็ตัดเคราของเขาเป็นการแก้แค้น ช่วยกันถอดเล็บมือเล็บเท้าของซูซาโนะวู ให้ได้รับความเจ็บปวด แล้วในที่สุดก็เหลี่ยงเจ้าแห่งพายุตกลงมาจากสวรรค์
ตั้งแต่นั้นเขากลายเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพี่สาวจนแทบไม่มองหน้ากัน
ความเฮี้ยวร้ายกาจของซูซาโนะวู ยังเป็นที่เล่ากันมาไม่จบสิ้น ใช่แต่ว่าเขาจะเป็นผู้ที่ทำให้พี่สาวเค้นเคืองใจ ซูซาโนะวูยังลือชื่อในการฆ่าเทพแห่งอาหารตายอีกด้วย
เรื่องเล่นกันว่า ครั้งหนึ่งเจ้าแห่งพายุสั่งให้ยูเกะ โมชิ เจ้าแห่งอาหาร ทำอาหารให้เขา ทว่าเทพีองค์นั้นหลับดึงอาหารออกมาจากดวงตา จากจมูก และที่แย่ที่สุดคือดึงมาจากทวารหนักของนาง
ซูซาโนะวูเห็นดังนั้นก็โกรธว่านางดูถูกจนทนไม่ไหว คว้าดาบมาประหารยูเกะ โมชิ ตายคาที่ ทวาจากศพของเจ้าแห่งอาหาร กลับมาพืชพันธุ์พื้น ๆ ต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นเมล็ดข้าวจากดวงตา ถั่วแดงจากจมูก ลูกเคืองจากหู ข้าวสาลีจากอวัยวะเพศ และถั่วเหลืองจากทวารหนัก เรียกว่าแม้จะตายร่างก็ยังเป็นประโยชน์แก่มนุษย์
(แต่เรื่องนี้ในบางตำนานก็กล่าวว่าเป็นฝีมือของทซูกิโยมะ เทพแห่งดวงจันทร์ แทนที่จะเป็นซูซาโนะวู เทพแห่งพายุด้วย)
ในด้านความดี ซูซาโนะวูก็มีบทบาทน่าสนใจอยู่พอ ๆ กับความร้ายกาจ มีตำนานเรื่องหนึ่งเกี่ยวข้องกับการปราบมังกรร้ายของเขา
เรื่องมีอยู่ว่าหลักจากที่ท้ายทายพี่สาวจนต้องระเห็จมาจากสวรรค์ เขาก็ดั้นด้นมาถึงเกาะอิซูโม ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของญี่ปุ่น ด้านตรงข้ามกับเกาหลี ซูซาโนะวูเดินทางมาจนถึงปากแม่น้ำฮี แม่น้ำอายสำคัญ บริเวณนั้นเวิ้งว้างเปล่าเสยจนไม่น่าจะมีมนุษย์อยู่เอาเลย ทว่าเมื่อเขาเดินมาถึง ณ ที่ตรงปากแม่น้ำนั้นเอง เขาก็เห็นตะเกียบคู่หนึ่งลอยตามน้ำมาจึงคิดว่าต้นนี้ต้องมีคนอาศัยอยู่เป็นแน่
ซูซาโนะวูท่องตามน้ำไป พบเอากระท่อมหลังหนึ่งตั้งอยู่โดยเดี่ยว ที่กระท่อมเขาได้พบเทพแห่งแผ่นดิน ซึ่งเป็นผัวเมียชราคู่หนึ่ง กับลูกสาวคนเล็กกำลังร้องไห้คร่ำครวญอย่างชมขื่นเป็นที่สุด
ซูซาโนะวูซักถาม ก็ได้ความว่า มีมังกรประหลาดตัวหนึ่งมารบกวนหมู่บ้านมาตลอด 8 ปีที่ผ่านมา มังกรประหลาดตัวนี้ชื่อ ยามาโต โนโอโรชิ มี 8 หัว 8 หาง มีดวงตาสีอำพัน บนเผ่นหลังมีตะไคร่จับเต็มไปหมด ทั้งยังมีแสงไฟเรืองออกมาจากบริเวณท้องของมันอีกต่างหากและมันต้องการเครื่องสังเวยเป็นลูกสาวทั้ง 8 ของตน ที่ผ่านมาตนต้องเสียลูกสาวไปแล้ว 7 คน ครั้งนี้เป็นคนที่ 8 ซึ่งเป็นคนสุดท้ายแล้ว ที่จะต้องถูกนำไปสังเวยให้สัตว์ประหลาด 8 หัวเหมือนบรรดาพี่ ๆ ที่จากไป
รู้ดังนั้นซูซาโนะวูก็ปลอบประโลมเฒ่าทั้งสองว่า เขาจะเป็นผู้ช่วยชีวิตลูกสาวของผู้เฒ่า แม้ว่าจะน่ากลัวเพียงใด
เขาจัดการสร้างกระท่อมขึ้นหลังหนึ่ง ให้มีแปดห้อง ล้อมรอบห้องกลองห้องหนึ่ง ในแปดห้องนั้นวางอ่าสงใส่เหล้าสาเกให้ห้องละใบ ตัวเขาเองแต่งตัวเป็นหญิงปืนไปอยู่บนหลังคาเพื่อให้เงาของเขาสะท้อนตกลงในห้องด้านตะวันออกเฉียงเหนือก่อน
ครั้นแล้วเมื่อสัตว์ประหลาดมาถึง มันเข้าไปในห้องมองอ่าสงเหล้าสาเกเห็นเงาผู้หญิงก็นึกว่าเป็นเหยื่อของมัน ก็กลืนกินเหล้านั้นทั้งอ่าง
ซูซาโนะวูเห็นดังนั้นก็ค่อย ๆ หมุนตัวตามเข็มนาฬิกาให้เงาของตนไปปรากฏในอ่างสาเกห้องต่อไป เจ้าสัตว์ประหลาดก็ตามกินเหล้าเกไปจนครบทุกห้อง ในที่สุดมันก็เมาไร้สติ ทำให้ซูซาโนะวูเข้าห้ำหั่นฟาดฟันมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้องอย่างง่ายดาย
เลือดมังกรไหลท่วมจนแม่น้ำฮีกลายเป็นสีแดงฉาน ครั้นเมื่อเขาฟาดลงที่หางอันกลางของมัน กาบของซูซาโนะวูก็ไปสะดุดเขากับอะไรบางอย่าง ทำให้เขาต้องชำแหละเนื้อมันออกดู ได้พบดาบสำคัญชื่อ คูซานากิ หอผ้าติดอยู่ที่ปลายหางด้วย
หลังจากนั้น ซูซาโนะวูก็สร้างปราสาทราชวังขึ้นที่ซูกา บนเกาะอิซูโมนั่นเอง เขาได้ขอลูกสาวของเทพแห่งแผ่นดินคนที่ได้ช่วยเอาไว้จากมังกรร้ายมาแต่งงานเป็นภรรยาอยู่กินกันตลอดมา
เมียของซูซาโนะวู ให้ได้กำเนินลูกเทพอีกหลายองค์ องค์ที่สำคัญที่คือ โอคุนินูชิ โปรดอ่านเรื่องของ โอคุนินูชิ ในหัวข้อที่มีชื่อเดียวกัน
